BUK
Podłogi bukoweDrewno to ma wystarczającą twardość dla parkietu i posiada delikatną, prostowłóknistą, a więc spokojną strukturę, z tego powodu podłogi bukowe zwane są „pochwała prostoty”. Spokojny rysunek słojów oraz jasna, żółto-miodowa barwa wprowadzają do pomieszczeń ciepło i przytulność. Ponieważ drewno bukowe charakteryzuje sie jasną, żółto-miodową barwą i spokojnym rysunkiem słojów -podłoga wykonana z tego gatunku drewna niewątpliwie nada pomieszczeniu bardzo ciepły, przytulny i spokojny charakter. Ten neutralny gatunek drewna nie zobowiązuje do zachowania konkretnego stylu aranżacji jeśli nie jesteśmy zdecydowani, w jakim stylu chcemy urządzić mieszkanie. Sprawdzą się na niej proste meble w modnym stylu minimalistycznym, jak również te po dziadkach. Przy wyrobie materiałów podłogowych często partie surowca poddawane są działaniu gorącej pary wodnej. Jest to korzystne dla walorów użytkowych podłogi, która staje się odporniejsza na zmiany wilgotności powietrza i temperatury, jak również zapewnia zmianę koloru, który zyskuje łososiowy odcień. Podłogi drewniane z drewna bukowego po obróbce i wielokrotnemu bejcowaniu uzyksują dobre parametry technicznie. Drewno bukowe jako materiał na podłogi jest tani a zarazem atrakcyjny. Znany jest też ze swojej wysokiej trwałości i twardości oraz jasnego i jednolitego koloru. Nadaje się do różnych wnętrz. Deski zachowują swoje wymiary, a na ułożonej posadzce nie uwidaczniają się szpecące szpary. Jako wykończenie stosuje się lakier lub naturalny olej. Ważną cechą drewna w odniesieniu do podłóg drewnianych jest jego ścieralność. Buk jako drewno ciężkie i twarde charakteryzuje się wysoką odpornością na ścieranie. Drewno BukaJest jednym z najbardziej cenionych drzew liściastych i jednym z rodzimych najważniejszych gatunków drzewa użytkowego. . Drewno buku jest średnio ciężkie, dość twarde (pod tym względem porównywane jest nawet z dębem, grabem czy palisandrem), o dużej wytrzymałości, łatwo łupliwe. Jest jednocześnie łatwe w obróbce. Wśród właściwości fizycznych dużą rolę odgrywa gęstość drewna. Z gęstością drewna związana jest jego porowatość, a także takie cechy jak twardość, wytrzymałość, ścieralność i trwałość. Wytrzymałości drewna nie należy mylić z jego trwałością. Wytrzymałość przede wszystkim dotyczy odporności na działania mechaniczne, trwałość natomiast charakteryzuje zachowanie drewna w warunkach, w jakich ono się znajduje. Naturalna trwałość drewna bukowego jest powszechnie uważana za niezbyt wielką, ale w warunkach użytkowych przy odpowiedniej eksploatacji wzrasta do dużej. Wewnątrz budynków, a więc w warunkach powietrzno suchych, wykazuje ono trwałość 300-800 lat, jednak wystawione na zmiany wilgotności gwałtownie traci swoją odporność do tego stopnia, że zabezpieczone składowane na zewnątrz zmniejsza twałość do około 100 lat, a niezabezpieczone nawet do kilku 5 lat. Dlatego też bardzo ważne jest właściwe zabezpieczenie drewna przed deprecjacją- konserwacja odpowiednimi substancjami np. olejem kreozotowym lub impregnatem solowym, a także, co jest najbardziej niezawodnym sposobem, odpowiednie wysuszenie. Gęstość buku, w porównaniu z innymi rodzimymi gatunkami, jest stosunkowo duża. Najlepsze właściwości ma drewno pozyskiwane z drzew w wieku około 110 lat. Drewno bukowe jest jasne. Wyróżnia je charakterystyczny różowawy odcień. Poddanie materiału zabiegowi tzw. „parzenia” dodatkowo wzmaga jego odporność na zmiany wilgoci. Podczas wystawienia materiału na działanie pary wodnej ( dłuższe składowanie ze zraszaniem lub parzenie ) można uzyskać przepiękną paletę barw: od żółto – białej, aż do czerwono- różowej. Obok barwy, najcenniejszym walorem estetycznym drewna jest jego niepowtarzalny rysunek. Rysunek słoi buku jest zwykle bardzo regularny, a przyrosty roczne, o nieco falistym przebiegu, są dobrze widoczne. Pojawiające się brunatne sęki doskonale podkreślają żywotność drzewa. Różnice kolorystyczne oraz rysunek słoi stały się podstawą do stworzenia dwóch klas, w jakich może występować parkiet bukowy. Proces suszenia buku niestety nie jest łatwy. Drewno wysychające podatne jest na pęknięcia wskutek znacznego i bardzo nierównomiernego kurczenia się w zależności od kierunku anatomicznego. Pękające drewno obniża swojąjakość, dlatego też w czasie procesu suszenia stosowane są różne sposoby zabezpieczające przed tym zjawiskiem. Często na składowiskach stosowane jest zraszanie. W przypadku tarcicy bukowej zapobiega się jej pękaniu przez stosowanie zabiegu parzenia. Parzona tarcica poza mniejszą skłonnością do pękania i paczenia, jest mniej podatna na działanie grzybów. Jednocześnie proces parzenia nadaje drewnu jednolitą czerwoną barwę. Drewno buków jest typu rozpierzchłonaczyniowego, wskutek czego jego struktura jest nadzwyczaj jednolita. Jest to pewnego rodzaju ciekawostką, zważywszy na to, że normalnie nie występuje w nim strefa twardzielowa. Przez lata buk służył jednocześnie jako opał i jako drewno do praktycznego zastosowania. Zakres jego stosowania był szeroki: od wyrobu beczek aż po elementy stępek statków. Właściwości :
Drzewo BukNnależy do rodziny z klasy dwuliściennych Fa-gaceae, do której należą obok niego ważne rodzaje drzew dąb (Qu-ercus) i kasztan (Castanea). Jest jednym z najbardziej cenionych drzew liściastych. Występuje na całym obszarze Europy Środkowej i Zachodniej – od południowej Szwecji i Norwegii przez po-łudniowo-wschodnią Anglię do pomocnej Hiszpanii i poprzez Włochy, Rumunię aż do obszaru Polski. Znanych jest ok. 10 gatunków buków w tym często spotykany w Polsce buk zwyczajny (fagus sylvatica) oraz jego przeróżne odmiany -purpurowa, wycinana czy zwisająca, a także gatunki spotykane w parkach czy arboretach: buk wschodni (fagus orientalis), buk amerykański (fagus grandifolia), buk Englera (fagus engleriana) i buk japoński (fagus japonica). |
